Elke dag zie ik mijn vrienden, mijn verf, kwasten en het doek.
Het zijn vrienden voor het leven, soms, nee vaak zijn ze eigenwijs, soms zijn ze lui
maar altijd zijn ze er voor mij.
Ik kan verhalen vertellen over elk schilderij, maar aan het eind is het anders
Hoe vaak, nadat ik luisterde
naar verhalen over oorlogen en revoluties,
begin ik, met heel zware, akelige gevoelens, te schilderen
met de bedoeling, ik maak een slagveld
maar wanneer het schilderij af is, zie ik
een zomer-of lentebos
met een stel geliefden hand in hand wandelend,
met als getuigen zacht zingende bomen.
Hoe vaak ben ik begonnen met een nauwe, lange, donkere tunnel
aan het eind reliseer ik me
dat ik voor een zonnige, blauwe hemel sta.
Wie deed dat?
Ik niet.....
de vrienden van mij, verf, kwasten en het doek
kozen om niet een donkere tunnel te schilderen
maar wel waar die naar toe leidt.
Ik begrijp het niet
daarom heb ik geen verhaal,
daarom schilder ik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten