Salem Meftah: oktober 2009

maandag 26 oktober 2009

vrijdag 16 oktober 2009

Ik ben in 1954 in Luxor, Egypte geboren. Luxor is het vroegere Thebe, de stad waar beroemde farao's leefden, waar tempelcomplexen werden gebouwd en waar het Dal der Koningen en Koninginnen werd gebouwd.

Ik tekende van jongs af aan. In Egypte werkte ik als kredietadviseur. Voor mijn plezier tekende ik cartoons en karikaturen van beroemde politici. In Egypte ontmoette ik mijn vrouw. In 1986 ben ik in Nederland gaan wonen. Hier heb ik mijn oude liefde voor het tekenen weer opgepakt en ben ik gaan experimenteren met diverse schildertechnieken. Zo werk ik met olie- en aquarelverf, met pastel, met krijt en inkt, maar uiteindelijk werk ik het meest met acrylverf.
Schilderen is voor mij een manier om me uit te drukken. Vaak ben ik tot diep in de nacht bezig. Ik experimenteer hierbij met vormen en technieken en dat leidt weer tot nieuwe kennis. Ook vind ik het leuk verhalend bezig te zijn. Bijvoorbeeld over Egypte, over de warmte, de zinderende kleuren, de gevarieerdheid van mensen, de oude geschiedenis, maar ook het leven van alledag. Ik ben geïnspireerd door muziek en dans. Zo schilderde ik een serie jazz-en bluesmuzikanten en een serie discotheken. Ik hou ook van het schilderen van abstracten, stads- en natuurtaferelen. En verder schilder ik portretten.

Mijn vrienden, mijn verf, kwasten en het doek

Elke dag zie ik mijn vrienden, mijn verf, kwasten en het doek,

maar altijd zijn ze er voor mij. Ik kan verhalen vertellen over elk schilderij, maar aan het eind is het anders

Het zijn vrienden voor het leven, soms, nee vaak zijn ze eigenwijs, soms zijn ze lui.

Hoe vaak, nadat ik luisterde

naar verhalen over oorlogen en revoluties,

begin ik, met heel zware, akelige gevoelens, te schilderen

met de bedoeling, ik maak een slagveld

maar wanneer het schilderij af is, zie ik

een zomer-of lentebos

met een stel geliefden hand in hand wandelend,

met als getuigen zacht zingende bomen.

Hoe vaak ben ik begonnen met een nauwe, lange, donkere tunnel

aan het eind reliseer ik me

dat ik voor een zonnige, blauwe hemel sta.

Wie deed dat?

Ik niet.....

de vrienden van mij, verf, kwasten en het doek

kozen om niet een donkere tunnel te schilderen

maar wel waar die naar toe leidt.

Ik begrijp het niet

daarom heb ik geen verhaal,

daarom schilder ik

Salem Meftah

maandag 26 oktober 2009

Strand

vrijdag 16 oktober 2009

Regen

Populaire berichten

Blogarchief

Over mij